Kocham Was... Przepraszam... ;(

Wiecie jak bardzo was kocham???

Tego nie można opisać! Kiedy zobaczyłam 3 komentarze pod tamtym imaginem myślałam że nie będą one takie jakie były.

Myślałam, że wam się niespodoba a tutaj co??

Kocham, kocham i jeszcze raz kocham!! A także dziękuje!

Jednak przejde do sedna! 

Dziś pisałam, że będzie kolejny imagin. Mam na niego pomysł i myślę, że dobrze mi wyjdzie!

Ale dziś nie mogę. Przepraszam bardzo ale nie czuje się na sile żeby go napisać.

Tego dnia wszystko działo się za szybko.

Radość, stres, ulga, nerwy, smutek, ból, lęk, strach... i wiele wiele innym emocji!

Czuje się okropnie. To wszystko uderzyło we mnie tak niespodziewanie, te wszystkie emocje radość na raz przeplatana ze smutkiem! Nikomu tego nie życze.

To było za dużo jak na jeden dzień, za dużo jak dla mnie na jedno przedpołudnie...

Prosze nie pytajcie co jest nie tak, nie chcę o tym mówić. Nie chcę sobie tego przypominać.

Wiem, że nie zaspokajam waszej ciekawości ale prosze przynajmniej mnie zrozumncie.

Owszem właśnie musiałam do tego wrócić bo pisząc to przelatuje mi przed oczami cały dzień, ta jedna chwila którą była dla mnie czym okropnym. jeszcze nigdy tak się nie czułam...

Dlatego imagin okładam na jutro. Mam 6 lekcji a potem świetlice bo jeżdże autem szkolnym!

Gdybym nie musiała jeździć z 4-letnim bratem to pewnie wracałabym ponad 2 km do domu pieszo...

Ale może to i dobrze że mam świetlice bo wtedy napisze gdzieś na brudno imagin.

Kocham Was... Przepraszam... ;(

/Wiga